Volvo 262 Coupé


De snelste tractoren ter wereld


Volvo is van oudsher een merk dat uitgesproken voor- en tegenstanders kent.
De tegenstanders grondvesten hun aversie eigenlijk op puur subjective gronden. De strukturele betrouwbaarheid en de inzetbaarheid van de oudere Volvo's worden door deze mensen genadeloos gekenschetst als lompheid en saaiheid.
In een Duits blad is het Zweedse merk ooit omschreven als; " de makers van de snelste tractoren ter wereld". Toch heeft ook Volvo opwellingen van frovoliteit gekend. De Volvo 262 Coupé is daar een sterk voorbeeld van.

Auto-motor klassiek signalement 1

De tijdmachine

Nederland wemelt van de klassieke Volvo's. De Nederlandse Volvo wereld staat echter niet bol van de 262C. Dat is te begrijpen. Er zijn er slechts een ruime zeseneenhalfduizend exemplaren van deze verbijsterende wagens gemaakt. De speurtocht leidt naar het diepe zuiden. De Volvo waarmee jij straks breed glimlachend je individuliteit mag onderstrepen staat in Beek, Limburg. We gaan op bezoek bij Bohemian Cars. We gaan op bezoek bij de liefhebber die een heel bedrijf, een speciaal plaatwerkerij Annex machinefabriek, als alibi gebruikt voor zijn hobby. Op het opgegeven adres vinden we een metaalbewerkings bedrijf.
Dat lijkt passend. We zitten tenslotte op een industrieterrein. De JeHa machinefabriek. Het geheel ziet er verlaten uit. Er staat wel een 144 buiten. De auto oogt stoffig. Via de zijdeur slippen we naar binnen. We zijn bezorgd. Onderweg hadden we een oponthoud van meer dan een half uur. De kilometerslange file bleek veroorzaakt te worden door slechts een rijdend afzettingshek dat onverzettelijk op de linkerbaan stond. tussentijdse telefonades naar Beek liepen dood op een bezette lijn. In de bedrijfshal valt ons de mond open van verbazing. Dat oogt dom maar is in dit geval terecht. We realiseren ons dat we voor jouw op pad zijn. Een openhangende mond is niet representatief. Met een korte klik sluiten we de kaken. In de bedrijfshal staat alles wat je zoal in een metaalbewerkings bedrijf verwacht aan machines. Tussen al die machines en voorraden staat een uitgelezen verzameling Volvo's. De wagens staan, verstrooid als mikado stokjes tussen de verdedigbaar aanwezige spullen. In de zachte schemering van de hal laveren we van Volvo naar Volvo, 122'ers, 444's 164's zowat alles staat er... Zelfs een P 1900 cabriolet...262's bewijzen vooralsnog hun zeldzaamheid door afwezigheid. In alle rust en stilte kunnen we maar tot één conclusie komen.
Deze auto's zijn nieuw of bijna nieuw. En overduidelijk nooit gerestaureerd. Er moet dus een tijdmachine in het pand zijn... Wij willen onmiddelijk een retourtje. Voor het goede doel willen we desnoods alle muren slechten en metersdiepe kuilen graven. Een tijdmachine...
Voordat we de zaak diepgaand kunnen onderzoeken worden we in onze snode plannen gestoord. De bevlogen uitbater van Bohemian Cars treedt uit de schaduwen. Na enige tekst en uitleg over en weer is er duidelijkheid, Bohemian Cars is als bedrijf geboren om een levende verzameling te legitimeren. Totdat de absoluut perfecte verzameling Volv's definitief is, muteert de collectie. Om allerlei fiscale vragen voor te zijn is het geheel dus ondergebracht in het bedrijf.... De speurtocht naar de perfecte Volv's gebeurd middels een wereldwijd netwerk. Het aanschaffen van bijvoorbeeld Amazones is blijkbaar moeilijker dan dat iedereen denkt. Na een hoop speurwerk zijn er de afgelopen jaar -wereldwijd- vier auto's gevonden die de aanschaf waard werden bevonden. Tijdens de tochten door klassiekerland vinden we vaak mooie of perfecte Volvo's. In alle rust wordt ons uitgelegd dat die wagens mogelijkperfect zijn. Maar niet perfect genoeg. In Beek gaat men voor "PERFECTST". De neutrale conclusie daar achter is dat de prijzen van de geboden waar ook op een niveau liggen waar de rest van de markt alleen van droomt. Of huivert. In een vorige glimlach reden we een erg nette 144. Die auto kostte zo'n zesduizend gulden. "Voor dat geld heb je inderdaad kans op een nette auto" wordt ons voorzichtig beaamd. Soms heeft Bohemiean Cars ook zulke aanbiedingen. Met een frons wordt er gemeld dat er ooit wel eens een Volvo voor ƒ 4.500,- is verkocht. In principe kosten de vierkante Volvo's in Beek tot zo'n drieentwintigduizend gulden. Er zijn overigens meer adverteerders die op dit prijsniveau opereren. Een tussentijds rondje in zo'n veelcijferig geprijsd exemplaar maakte -niets ten nadele van een auto van zesduizend gulden- een hoop duidelijk. Veel geld hoeft niet duur te zijn. Ook de P 1900 cabriolet is een kers op een cake. Wereldwijd zouden er nog bijna 40 van deze bestaan. er is iemand die de moeite heeft genomen dat na te gaan. Volgens insiders moeten er nog ongeveer twintig exemplaren rijdend zijn. Twee daarvan wonen in Beek. De ene is volstrekt origineel en absoluut niet te koop de andere is afkomstig uit de States en was ooit het eigendom van een van de twee zangers van de Mamma's and the Pappa's. In gezamelijk overleg komen we even niet verder dan de naam van de zangeressen. Dat zouden Michelle an Cass moeten zijn. Mamma Cas was mollig en donkerharig. De andere zangeres was blond en slank. Een standaard Barbie model dus. Mamma Cass zal dan niet in de Volvo hebben gepast. Voor auto's die in zulke gering aantallen gemaakt -en over- zijn, is er geen daadwerkelijke marktprijs aan te geven .
Daarom hangt er aan de schetterig donkergrijs metaliek gespoten polyester tweezitter een prijskaartje van ƒ 130.000,-. Dat is reëel omdat de auto dat gevoelsmatig waard is. Puur subjectief bezien. Bovendien is het allemaal niet erg, want voor minder gaat de Sport gewoon niet weg.
De 262 die we zochten staat buiten. De automobiel is metallic bruin. Met enig voorbehoud wordt de Coupé bezichtigd. Een 262C is een opmerkelijke auto. De koets heeft een indicatie van elegantie maar ziet er toch gemeen uit. Bij de presentatie van de Volvo in 1977 trok de auto een spoor van verwarring in de wereld van de autoliefhebbers. Dat is nog steeds begrijpelijk. de auto en zijn verhaal passen niet in het beeld dat de hele wereld van Volvo had en heeft. Bovendien zorgde de "Bertone" aanduiding op de voorspatborden voor verdere verwarring. Er was unaniem onbegrip over de mogelijkheid dat de befaamde ontwerpstudio iets te maken zou hebben met de lijninvoering van de C. Het resultaat voering was op z'n minst opmerkelijk. Realisten noemen de auto volkomen bizar van proporties. Volvo adepten spreken over een gewaagd markante lijnvoering. Het resultaat van al dat geplaatwerk wordt in elk geval begrijpelijk wanneer de voorhistorie van deze auto's eens bekeken wordt. Het pakket van eisen hinkelde eigenlijk al van meet af aan op tweestrukturele tegenstrijdigheden. Ten eerste diende de auto de waardige opvolger te worden vaan de befaamde 1800 S. Het tweede facet van het meesterplan was dat alles goedkoop en eenvoudig verwezenlijkt moest worden op basis van de grote sedan, de 260 serie. Coggiola uit Turijn maakte een proefmodel. De Zweedse directie ging verbazend snel akkoord. De produktie werd, net als bij de 1800 S uitbesteed. De koets van de Saint werd in den beginne in Engeland gemaakt. De spraakmakende carrossserie van de grote Coupé werd door Bertone geproduceerd. Beide genaturaliseerde Zweden waren overigens beduidend roestgevoeliger dan hun raszuivere broertjes en zusjes. Gelukkig zijn alle onderdelen nog goed leverbaar. Alleen de achterruiten zijn blijkbaar een soort van op.
Voor wat betreft de vormgeving hebben de mensen van Bertone altijd luidkeels verkondigd dat zij, behoudens enig detailwerk, geen bemoeienis hadden met de vormgeving met de auto. Dat meldden we al. Om het heel oneerbiedig te zeggen is de Coupé een gescalpeerde 260er. Een blik op de foto zegt meer dan duizend woorden, maar toch... Eigenlijk ziet de wagen er uit als iets uit een stripverhaal of als het meesterstuk van iemand die proffesionele Custom Cars maakt. Amerikanen en Britten hebben een wat liberalere wetgeving en een wat onbevangener kijk op de belangrijke dingen des levens dan Nederlanders. Top chops zijn daar aan de orde van de dag.

Auto-motor klassiek signalement 2

Een bevreemdende automobiel

De volvo is een grote wagen. Onder de gordel is het ook een forse wagen. Boven de taillelijn staat de ranke, ruim beglaasde opbouw. Bij vroege 262C's was die opbouw van vinyl voorzien. Bij die wagens begon de roest vaak onder het embleem op de C stijl. Vinyl tops zijn trouwens voor alle auto's altijd tijdbommen geweest voor wat betreft de roestvorming. Controleer een auto met vinyl top altijd op krokantheid of wakken onder het plastisc voordat je wat voor toezeggingen dan ook doet. Als toeschouwer kan je niet onmiddellijk een beeld vormen van wat voor soort mensen er nu in zo'n wagen zou moeten rondrijden. De standaard "Bewuste Volvo Rijder" is in ieder geval niet de meest voor de hand liggende vulling voor deze Zweed met vechtpet. De Coupé is te extravagant. De wagen oogt daarentegen ook niet ordinair. De Volvo valt niet onder de definitie die een volbloed Calvinist ooit van een Buick uit de zeventiger jaren gaf: De Buick was volgens hem de uitgelezen auto om een goede indruk op de verkeerde meisjes te maken, Na rustige overweging gaan we er vanuit dat jij dus niet bang bent om je te onderscheiden. Je karakter hangt naar stylvolle extrovertie. Je draagt duidelijk duurdere kostuums en als je casual gekleed bent, danis het niet in een C&A outfit. Een Blues Brother outfit inclusief donkerzwarte zonnebril is voor de berijder van deze mobiel ook nog passend. Maar het is op het kantje af. Een duur horloge kan, mits niet van edelstenen voorzien, een prettige accessoire zijn. Een bordje met "MAFFIA STAFF CAR:" is te veel van het goede. Dat heeft de auto nergens aan verdiend. In het passagierscompartiment is de cultuurshock voor de Volvo die-hards definitief. Het interieur van de wagen heeft niets met Zweedse zakelijkheid te doen. De lederen zetels zijn barok. De riant geplooide kussens worden gesierd door gevlochten lederen riemen. Het interieur is van houten ornamenten voorzien. Het instrumentarium is Amerikaans compleet. Bijna decadent... Er is airco aan boord. Er is cruise control, de selector bedient een automaat... Dat moet allemaal expres gedaan zijn. Het grootste deel van de produktie van de 262C's ging inderdaad naar de States. Compleet met dubbele koplampen en geregelde katalysator. Bij de profielschets die wij van jou, als aanstaande eigenaar maakten dient een kanttekening geplaatst te worden. Je moet soepel draaiend kunnen buigen tijdens het instappen. Als je dat een keer vergeet slaat de dakrand je genadeloos net boven je nek tegen je schedel en zit je te suizebollen op het leder. Op het moment dat de sterren weer voor je ogen verdwijnen, kan je negentig graden doordraaien en zit je als bestuurder voor het zoals gezegd, riant Amerikaans ogende dashboard. Met een draai aan de sleutel slaat de veel te slecht bekende Douvrin motor aan. De van benzine injectie voorziene, geamputeerde achtcilinder loopt onder het regine van het motor management zo mooi rond, dat je bijna denkt dat hij vanaf de tekentafel al als zespitter was bedoeld. Via de wijde portieren wordt de achterbank beladen met fotomateriaal en extra bemanning.

Schaap in wolfskledij

De Volvo draait het terrein af. Dat afdraaien is in verband met de grootte van de auto en de door een paar containers vernauwde uitrit nog even spannend. Het net gewekte mechaniek draait ook nog niet zo zijdezacht als het zou kunnen. Zonder schade wordt de openbare weg bereikt. Rustig gasgevend leren we de Volvo weer lopen. De eerlijk gebied te zeggen dat onze Coupé een vlotte leerling is. Al even buiten de bebouwde kom uit is de techniek weer helemaal bij de les. Bij al dat perfecte functioneren blijft de auto zijn statige rust behouden. Een verlaagde daklijn maakt van deze beschaafde Joris Goedbloed geen sportieve auto. De reacties op alle signalen naar de machinekamer en alle appendages verlopen vlekkeloos maar zonder greintje "bite". Wat wel geheel overtuigend overkomt is de absolute "Volvoheid" van de auto. Het zal altijd een strijdpunt blijven of Volvo's even degelijk zijn als Mercedessen. In alle objectivteit kan deze chigue Zweed zich meten met elke willekeurige ster uit Stuttgart. Met de 262 ben je op een zeer definitieve manier onderweg. De styling, die toch voorzichtig duidt op kort flaneren over de boulevard, verhult dus in eerste instantie de doodeerlijke reiswagen die een Volvo per definitie is. De zespitter voelt als een passende motorisering voor de 262C. Minder vermogen dan de aanwezige 155 paarden zou te weinig zijn voor de bijna vijftienhonderd markant geboetseerde kilo's. Aan de andere kant geven de zevenenhonderdtwintig cc's onder de vlakke motorkap toch niet het idee dat het allemaal veel sneller en sterker had moeten zijn. Deze Volvo is een automobiel die er absoluut niet toe uitnodigd om een middagje dapper te gaan gummen. De uiterlijke schijn van de auto suggereert blijkbaar anders. De vaak zo verguisde vormgeving geeft een optische meerwaarde van -zeg maar- veertig paardekrachten. Terwijl we met een constante honderdtwintig naar Roermond zweven worden we regelmatig ingehaald. Het is verrassend. Alle passeerders kijken met iets van ontzag in hun ogen naar de Volvo. In onze luxe omgeving komen we tot de vergelijking met een kind dat voor het eerst een paard aait. Na die conclusie kijken we tevreden, maar O Wee als het boos wordt... Bij een hedenaagse snelheid pak je al de winst van de sterk hellende voorruit. De auto is binnen een oase van rust. Oases liggen gewoonlijk in de woestijn. De hellende voorruit geeft in principe een stevige temperatuur "boost" aan het interieur. Door de directe straling blijven de bovenarmen prettig op temperatuur. De rest van de wereld blijft na enig regelwerk heerlijk koel. We schreven het al. De volvo heeft airco. Tijdens onze tankstop valt de warmte als een deken over ons heen. Toch gaan we kijken op een plek die nog warmer is dan het Shell station... De machinekamer gaat open. De zes cilinder ligt tevreden prima op bedrijfstemperatuur te zijn. We overwegen dat het misschien eens een leuk idee voor een wedstrijd zou zijn. Degeen die op 1 A4 tje de meest lyrische beschrijving van een Volvo motorruimte kan geven zou iets moois moeten kunne winnen. Onder de motorkap heerst degelijkheid. Punt. De wedstrijd is dus gedoemd te mislukken. We bedenken wel wat anders voor je. Bovendien is de machinekamer schoon en duidt er zelfs geen kras op het binnenschermen dat een monteur hier ooit zijn gereedschap heeft neergelegd. Alle vloeistof niveaus zijn keurig in orde. De kofferbak is even imposant als de motorruimte maar beduidend koeler.

Auto-motor klassiek signalement 3

Terug naar Beek

Binnendoor blijkt de Volvo het beschaafde broertje van onze Buick. De wagen is groot. De bestuurder heeft in alle comfort het gevoel van absolute controle. Beek had rustig vijftig kilometer mogen liggen de Volvo is indrukwekkend genoeg om op secundaire wegen de ruimte te krijgen. De Volvo oogst, in tegenstelling tot de redactionele Amerikaan echter nooit afkeurende blikken. In het voorbijgaan zien we zelfs dat een keurig ogende man met een zweem grijs aan de slapen ons goedkeurend naknikt. De Volvo wordt weer op het Hi-Tech bewaakte binnenterrein gezet. De plannen om de bedrijfshal te vergroten zijn onlangs goedgekeurd. Straks hoeft er geen enkele Volvo meer buiten te slapen. Oh ja er komt ook een schowroom. Voor de mooi. De handel in Volvo's dient de hobby. Mensen komen hier geen auto's kijken. Liefhebbers komen hier hun auto halen. Dat halen gebeurt echter alleen wanneer de auto ter adoptie wordt afgestaan. Iemand die met veel geld maar zonder liefde binnenkomt mag niet eens een auto kopen. een oprechte liefhebber kan streng maar rechtvaardig zijn. Deze Coupé kost ƒ 21.000,-. De auto uit de tweede serie -geen vinyltop en meegekleurde bumpers- is op voorhand te koop omdat er een nog perfecter exemplaar voor de verzameling is gevonden. Die auto is identiek aan de wagen die wij mochten rijden. Alleen het kilometrage verschilt. Het nieuwe petekind heeft 800 mijl gelopen sinds nieuw. De aankoopprijs van het verzamelstuk is ongeveer ƒ 50.000,-. Als je dat bedrag vergelijkt met de waardes zoals die in de diverse prijslijsten voor klassiekers worden gemeld, dan besef je de realiteit der dingen.


text van Dolf Peeters
foto's Auto Motor Klassiek september 1998.

Go To Top of Page